tag:blogger.com,1999:blog-87137574620239215992024-03-17T09:06:05.575-07:00G7Fil Ira & KhadsAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.comBlogger57125tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-40200020759976012802013-02-28T12:25:00.002-08:002013-02-28T12:28:57.803-08:00A. Akdang Pampanitikan-Unang Markahan<br />
<br />
<ul>
<li>Batang-bata ka pa</li>
<li>Ang sundalong patpat</li>
<li>Isang dosenang klase ng highschool student</li>
<li>Sandaang damit</li>
<li>Kung bakit umuulan</li>
<li>Alamat ni Tungkung Langit</li>
<li>Salamin</li>
<li>Ang pintor</li>
<li>Impeng Negro</li>
<li>Ang ambahan ni Ambo</li>
</ul>
<div>
- Ikalawang Markahan</div>
<div>
<ul>
<li>Nemo, ang batang papel</li>
<li>Mabangis na lungsod</li>
<li>Ang alamat ni Daragang Magayon</li>
<li>Kay Mariang Makiling</li>
<li>Ang mga duwende</li>
<li>Trese Isyu 5</li>
<li>Mga kakaibang nilalang sa Filipinas</li>
<li>Alamat ng Waling-Waling</li>
<li>Mga alamat ni Jose Rizal</li>
<li>Napagawi ako sa mababang paaralan</li>
<li>Paglisan sa Tsina</li>
</ul>
<div>
- Ikatlong Markahan</div>
</div>
<div>
<ul>
<li>Pimple</li>
<li>Braces</li>
<li>Gwapigs</li>
<li>Sipi mula sa librong 'Tutubi, tutubi, 'wag kang magpapahuli sa mamang salbahe</li>
<li>Taglish: Hanggang saan?</li>
<li>Ang kapangyarihan ng wika, ang wika ng kapangyarihan</li>
<li>Pandesal</li>
<li>Pork Emapanada</li>
</ul>
- Ikaapat na Markahan</div>
<div>
<ul>
<li>Hari ng Tondo</li>
<li>Upuan</li>
<li>Sipi mula sa “Ampalaya (Ang Pilipinas 50 Taon Makatapos ng Bagong Milenyo)"</li>
<li>Nagsimula sa panahon ng yelo</li>
<li>Bagong bayani</li>
<li>Bayan ko: Laban o bawi?</li>
<li>Pulangi: Ang Ilog na Humubog sa Maraming Henerasyon</li>
</ul>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-80819373560230127392013-02-28T12:19:00.000-08:002013-02-28T12:40:31.556-08:00B. OutputMga output ni Khadija Sarael : <a href="http://filipinoeinsteinirakhads.blogspot.com/search/label/Mga%20Output%20ni%20Khadija">http://filipinoeinsteinirakhads.blogspot.com/search/label/Mga%20Output%20ni%20Khadija</a><br />
<br />
Mga output ni Indira Salih:<br />
<a href="http://filipinoeinsteinirakhads.blogspot.com/search/label/Mga%20Output%20ni%20Indira">http://filipinoeinsteinirakhads.blogspot.com/search/label/Mga%20Output%20ni%20Indira</a><br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-11490433728420228452013-02-28T12:15:00.000-08:002013-02-28T12:41:20.018-08:00C. Learning Package1st Quarter:<br />
<br />
<ul>
<li><a href="http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package_baitang-7-unang-markahan-revised-051512.pdf">http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package_baitang-7-unang-markahan-revised-051512.pdf</a></li>
</ul>
<br />
<br />
2nd Quarter:<br />
<br />
<ul>
<li><a href="http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-1.pdf">http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-1.pdf</a></li>
<li><a href="http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-2.pdf"> http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-2.pdf</a></li>
<li><a href="http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-3.pdf">http://baitang7.files.wordpress.com/2012/07/learning-package-baitang-7-ikalawang-markahan-part-3.pdf</a></li>
</ul>
<div>
3rd Quarter: RAR FILE</div>
<div>
<br /></div>
<div>
4th Quarter: RAR FILE</div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-15080910383813406982013-02-28T11:55:00.002-08:002013-02-28T11:55:29.847-08:00"Brochure-FINAL" ni Khadija Sarael (3rd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTs2WmdY_A29Wjti9qHamrviKNEBekuz-ZTJPfgHJFv3Pt89L1aG1WKOsa67ETZVeTNGYi4RX1Hn5hb5uwrKfHoHWCXIDnMBEyck6ZM24bHHgeAtGY73QeVv9hKmG0eXZDzlzq2_rGihzn/s1600/Brochure+FINAl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTs2WmdY_A29Wjti9qHamrviKNEBekuz-ZTJPfgHJFv3Pt89L1aG1WKOsa67ETZVeTNGYi4RX1Hn5hb5uwrKfHoHWCXIDnMBEyck6ZM24bHHgeAtGY73QeVv9hKmG0eXZDzlzq2_rGihzn/s320/Brochure+FINAl.jpg" width="249" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-67992027708441945552013-02-28T11:52:00.001-08:002013-02-28T11:52:37.816-08:00"Brochure-DRAFT" ni Khadija Sarael (3rd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtL5uL2cKhumtELBbMmP75rENqXGx03ee3C1RznKThD9OEihlQg7Q45_ApYonwuzpmarpCbeYTr1eaPCWXAr77B2ZAVTJ25B-pmOaCY8YA-1iNzC94DdH4MwqEfG2p9UEaEnF2LIGAjPWI/s1600/Brochure+draft.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtL5uL2cKhumtELBbMmP75rENqXGx03ee3C1RznKThD9OEihlQg7Q45_ApYonwuzpmarpCbeYTr1eaPCWXAr77B2ZAVTJ25B-pmOaCY8YA-1iNzC94DdH4MwqEfG2p9UEaEnF2LIGAjPWI/s320/Brochure+draft.jpg" width="248" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-63768429632169790512013-02-28T11:50:00.000-08:002013-02-28T11:58:12.816-08:00"Mga kilala sa Zamboanga" ni Khadija Sarael (3rd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb0sDpKzMMz13_Q0xvqdUtSY_aTnwfN-WkGFHJoRe68x42N713N7S8yzqciBTRH95-ilj3OIORW2Ix_NY5puz1VrxT1f4LxM5INoKkUvkHT5lV8bPAN6jiI2aZOtnw8L6LRCg7Cc1i8PR3/s1600/kilala+sa+zambo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb0sDpKzMMz13_Q0xvqdUtSY_aTnwfN-WkGFHJoRe68x42N713N7S8yzqciBTRH95-ilj3OIORW2Ix_NY5puz1VrxT1f4LxM5INoKkUvkHT5lV8bPAN6jiI2aZOtnw8L6LRCg7Cc1i8PR3/s320/kilala+sa+zambo.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-70461307676074743422013-02-28T11:45:00.001-08:002013-02-28T11:45:19.813-08:00"Pagdrawing kay Bototoy" ni Khadija Sarael (3rd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgi1D7v19a61NyuBJDDj3EDNMeudygwR_ovU-OEOWhjLM6X3zgE1ZdTlaLpEcRFCgzFfv72zVrn3jFTJYF3DC2UZzCXc-Ly07YuxDs0ObNfdFAflIS6wgSq89N3LhqTIDfMGla6-G4ZDzR/s1600/3ndQFil1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgi1D7v19a61NyuBJDDj3EDNMeudygwR_ovU-OEOWhjLM6X3zgE1ZdTlaLpEcRFCgzFfv72zVrn3jFTJYF3DC2UZzCXc-Ly07YuxDs0ObNfdFAflIS6wgSq89N3LhqTIDfMGla6-G4ZDzR/s320/3ndQFil1.jpg" width="132" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-4019759403830842852013-02-28T11:35:00.002-08:002013-02-28T11:35:54.467-08:00"Konsepto sa kalayaan" ni Khadija Sarael (3rd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ2mhvGL3gfAGTMfe_cbmiGgw1I94BtbLh3hLmReylYRO7TMzwp-ZmFB3XEndjOGr_ZtL1K3PntQvk5KtVrJD-U6vGtXPHcBtI4tNfhIgITr_Mmwi4eW6FaZi2eiaqH5pYRqPnoLtB0krT/s1600/3rdQFil3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ2mhvGL3gfAGTMfe_cbmiGgw1I94BtbLh3hLmReylYRO7TMzwp-ZmFB3XEndjOGr_ZtL1K3PntQvk5KtVrJD-U6vGtXPHcBtI4tNfhIgITr_Mmwi4eW6FaZi2eiaqH5pYRqPnoLtB0krT/s320/3rdQFil3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-24698015385260264402013-02-28T11:33:00.003-08:002013-02-28T11:33:55.681-08:00"Tula tungkol sa iyong dating paaralan" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX0lqKl1DfWRcjcNKbry8C2Fn2WBT3vt2TCq1FKPMufAhojWk-TKh9YqkDIoINXbPEzNNnCTW6F8XO-D0EVCMBJHXmsL_TaNhH9x1r22QPgcP8AEIGoiFL4aiXKZsNVeulGWN_ONcntWDz/s1600/2ndQFil1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX0lqKl1DfWRcjcNKbry8C2Fn2WBT3vt2TCq1FKPMufAhojWk-TKh9YqkDIoINXbPEzNNnCTW6F8XO-D0EVCMBJHXmsL_TaNhH9x1r22QPgcP8AEIGoiFL4aiXKZsNVeulGWN_ONcntWDz/s320/2ndQFil1.jpg" width="236" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-62285802245978972222013-02-28T11:30:00.002-08:002013-02-28T11:30:43.683-08:00"Pagdrawing ng isang bahagi ng paaralan" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiuqY99IOJWd2U4vcXU4ZzOKo-bhxJEV_rtV987ocYk17YsDBhN1sPWX-rURBlEy_O4_m487FrVK3bea4Tt1l-KllBM-84C4k6BG23CXIUzVv18QycnGC8L7rXj7NvMcwXLrYJJGaIpGzr/s1600/2ndQFil2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiuqY99IOJWd2U4vcXU4ZzOKo-bhxJEV_rtV987ocYk17YsDBhN1sPWX-rURBlEy_O4_m487FrVK3bea4Tt1l-KllBM-84C4k6BG23CXIUzVv18QycnGC8L7rXj7NvMcwXLrYJJGaIpGzr/s320/2ndQFil2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-87143186351967093522013-02-28T11:29:00.000-08:002013-02-28T11:32:52.436-08:00"Sariling alamat ng iyong lugar" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIz4uWHglpVy_ogby-dwvwFZgRvyjyBESaE-DiUUAMUuLUpqelMi5d_RABGjy_nr26CP4VUmoY9cJZ93hWERKNvWHfqqXIYejFoZkZtMXnFOWshgPilBuFs2PlcEZjUlA0A8QGtrv1ziOZ/s1600/2ndQFil3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIz4uWHglpVy_ogby-dwvwFZgRvyjyBESaE-DiUUAMUuLUpqelMi5d_RABGjy_nr26CP4VUmoY9cJZ93hWERKNvWHfqqXIYejFoZkZtMXnFOWshgPilBuFs2PlcEZjUlA0A8QGtrv1ziOZ/s320/2ndQFil3.jpg" width="231" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-66278028155559564942013-02-28T11:28:00.001-08:002013-02-28T11:28:54.562-08:00"Kwentong kababalaghan" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9RfrWqaoZTmD5x7nEBFq6shSQiVm72Hm2-uv7lvJe19yDJ0jYEoCK1dVHyw0oqtZnapYGWoA95rSn2ka_U-6hy5CGt0DDNOt0RCfJiJrtt1apMSWDOuDMsnaCDM0KsjPj5RkzqM8K-LT/s1600/2ndQFil4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9RfrWqaoZTmD5x7nEBFq6shSQiVm72Hm2-uv7lvJe19yDJ0jYEoCK1dVHyw0oqtZnapYGWoA95rSn2ka_U-6hy5CGt0DDNOt0RCfJiJrtt1apMSWDOuDMsnaCDM0KsjPj5RkzqM8K-LT/s320/2ndQFil4.jpg" width="242" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-9386773902914342962013-02-28T11:27:00.001-08:002013-02-28T11:27:22.009-08:00"Importanteng bagay (pakunwaring ikaw)" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-rceI6aM5jM7mXH01PJ4_FoElWYHHUFmX8BoqC0DzxUbcrYy3BrZB7OTeK8erbGxz-9WDDxYWCZSbufLDWPHttP3rG_Y5ncAfoofQQ9LZcPr0h9MFYDmGAO66Q94j5UVuiPi2REgAdkjx/s1600/2ndQFil5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-rceI6aM5jM7mXH01PJ4_FoElWYHHUFmX8BoqC0DzxUbcrYy3BrZB7OTeK8erbGxz-9WDDxYWCZSbufLDWPHttP3rG_Y5ncAfoofQQ9LZcPr0h9MFYDmGAO66Q94j5UVuiPi2REgAdkjx/s320/2ndQFil5.jpg" width="229" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-9424387573473814612013-02-28T11:24:00.002-08:002013-02-28T11:24:32.297-08:00"Paboritong bahagi ng kwento (Nemo...)" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekAx5WyWC6Ui-dTjEzBHpzKMdbU1NkeEEKJvTk_TqU9odSAzv7fuWEWYvU0oOtmrhe7IdPFvc9rdDgwsAtMqNDwr13YJwnSWcE6JcqdQtmnBVuQrKhOEfhos3auu0bqr1BulDcgYQpRqP/s1600/2ndQFil6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekAx5WyWC6Ui-dTjEzBHpzKMdbU1NkeEEKJvTk_TqU9odSAzv7fuWEWYvU0oOtmrhe7IdPFvc9rdDgwsAtMqNDwr13YJwnSWcE6JcqdQtmnBVuQrKhOEfhos3auu0bqr1BulDcgYQpRqP/s320/2ndQFil6.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-18912416888314432532013-02-28T11:22:00.003-08:002013-02-28T11:24:44.503-08:00"Pagdrawing kay Nemo" ni Khadija Sarael (2nd Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJof8npXiVrpyJ1RAvmQCoHIhbUUaRfTQIaw_cn0DxUs0NAgsxVbPmWGui0lPmzHRKpq26GkmevAWQhfYAD01J4gPiPhoNZgPgELIWWJgjvJDzsuG9iIscOqyRt61Mj2nEE97MNK91OjVY/s1600/2ndQFil7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJof8npXiVrpyJ1RAvmQCoHIhbUUaRfTQIaw_cn0DxUs0NAgsxVbPmWGui0lPmzHRKpq26GkmevAWQhfYAD01J4gPiPhoNZgPgELIWWJgjvJDzsuG9iIscOqyRt61Mj2nEE97MNK91OjVY/s320/2ndQFil7.jpg" width="117" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-51608543334226324062013-02-28T11:21:00.002-08:002013-02-28T11:24:59.445-08:00"Bookmark" ni Khadija Sarael (1st Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrHuhrKx6pKHvTZ5qspo8XD6ZXP1d1GbogeGM1NMbNXHSCInVUQaq8WvOHAiZ5hUqdPsF2DOuHH1ZR9xlgdCNCa9x9aqNjKkzKgI6B9SYPFbL737NPx6pX1irBQ8j8jpiLKDmq8-iEAGFR/s1600/1stQFil4Final.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrHuhrKx6pKHvTZ5qspo8XD6ZXP1d1GbogeGM1NMbNXHSCInVUQaq8WvOHAiZ5hUqdPsF2DOuHH1ZR9xlgdCNCa9x9aqNjKkzKgI6B9SYPFbL737NPx6pX1irBQ8j8jpiLKDmq8-iEAGFR/s320/1stQFil4Final.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-41908949302339494952013-02-28T11:20:00.002-08:002013-02-28T11:25:09.065-08:00"Simbolo ng pag-aaral" ni Khadija Sarael (1st Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPO21GBN-828fswFhioKyvs2QMF6bfxsHiQczklRM1wrTPwYGHenWVA_37Lq_bXunmnt_s8XFXsoPdFApW1M2KKqREsLH3W5h8Ztjz4Ez8SHdNtmUBXyN9QCsP9m3m7Don5PScvslHf_Qk/s1600/1stQFil3Final.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPO21GBN-828fswFhioKyvs2QMF6bfxsHiQczklRM1wrTPwYGHenWVA_37Lq_bXunmnt_s8XFXsoPdFApW1M2KKqREsLH3W5h8Ztjz4Ez8SHdNtmUBXyN9QCsP9m3m7Don5PScvslHf_Qk/s320/1stQFil3Final.jpg" width="211" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-77935464960008630932013-02-28T11:18:00.003-08:002013-02-28T11:25:18.907-08:00"Kakaibang larawan" ni Khadija Sarael (1st Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRO_4sz6dLCyL-iXmkwTKjBKzQwIXcLTuEg1QmtO-fHfdx5AiVDGy39P5eHnRbc4pvCWcHTrsjgoQ9QRI3z2EIjjp_iQwpIpqIW3ZLFS6jFNqljAWfRaqQpBGZ64Bnyvm_Qef02Jl7S-2D/s1600/1stQFil2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRO_4sz6dLCyL-iXmkwTKjBKzQwIXcLTuEg1QmtO-fHfdx5AiVDGy39P5eHnRbc4pvCWcHTrsjgoQ9QRI3z2EIjjp_iQwpIpqIW3ZLFS6jFNqljAWfRaqQpBGZ64Bnyvm_Qef02Jl7S-2D/s320/1stQFil2.jpg" width="238" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-41536318030325786702013-02-28T11:15:00.002-08:002013-02-28T11:25:30.842-08:00"Ang mga pagbabago ko noon at ngayon" ni Khadija Sarael (1st Quarter)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtODaPsx1uXCndi-AcXYfk_CJk2RKZDulqrwggpJxNFqIft-GKhC-2vMvCAoHWVzeQ0RSbUvuArYEpLILzvs-q1QEvBlaWkZWD0SKMYjdxZg5Ge2vmQ4j-MAj_8f6Xdo_zo4975K3-UX9K/s1600/1stQFIlFinal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtODaPsx1uXCndi-AcXYfk_CJk2RKZDulqrwggpJxNFqIft-GKhC-2vMvCAoHWVzeQ0RSbUvuArYEpLILzvs-q1QEvBlaWkZWD0SKMYjdxZg5Ge2vmQ4j-MAj_8f6Xdo_zo4975K3-UX9K/s320/1stQFIlFinal.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-87036014549845859182013-02-28T05:25:00.001-08:002013-02-28T11:25:41.899-08:00"Kababalaghang Kwento" ni Indira SalihMadaling araw, naglalakad ang dalawang mag-ina. Alas 2 ng madaling araw, naisipan na nilang mag-igib na. Sa layo ng iigiban nila, kailangan nilang magsakripisyo para may maipon silang tubig. Pag labas nila sa bahay, nauna yung nanay na buntis, habang sinasara ang gate. Paglabas nung bata, may narinig siyang bumagsak na sobrang laking puno. Kumalabog talaga siya na parang nagiba ang lupa. Paglingon ng bata, wala naman siyang nakitang bumagsak. Tumuloy na silang mag-igib hanggang sa pagdating nila sa bahay. Kinabukasan, ang nanay niya ay nakunan. Dahil sa mga kababalaghan na naramdaman ng bata, ibig sabihin pala nun ay nakunan ang kanyang nanay. Kaya ang anak niya, habang tumatanda, laging nakakaranas ng mga kababalaghan. At ito'y di natapos hanggang ngayon.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-32330196147489940822013-02-28T04:59:00.000-08:002013-02-28T11:25:53.092-08:00"Laptop" by Indira SalihAko ay isang mahalagang bagay para sa aking amo. Kaya nandito ako lagi para sa kanya. ang kanyang pangalan ay si Ira. Lagi ko siyang tinutulungan sa kanyang mga Takdang-Aralin. Pagdating niya bahay, lagi niya akong binubuksan para lang gawin ang mga ito. Pero, Hinde lang yun ang aking silbi. Ginagamit niya rin ako para makipag-usap sa kanyang mga kaibigan sa "Facebook" at iba pang mga Social Networking Sites. Nakikipagchat rin siya sa kanyang mga kamag-anak na nasa ibang bansa gamit ako. Kahit malayo man ang kanyang mahal sa buhay, nakakausap parin ni Ira sila. Kapag wala namang klase, ginagamit niya naman ako para maglaro ng mga Games, at mag blog. Pero minsan, pag sumobra na ang kanyang paggagamit sakin, lalo na siyang pinapagalitan ng nanay niya. Minsan, napapagod rin ako dahil sa kanyang paggagamit. Pero, okay lang yun. Hinde man marami ang silbi ko pero, nakakatulong ito ng higit sa kanya. Kasi, kung wala ako, mahihirapan siya. :)Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-32430792351388199962013-02-28T02:46:00.002-08:002013-02-28T03:32:21.949-08:00PAGLISAN SA TSINA ni Maningning Miclat<br />
(1) Isinulat ko ang una kong tula “Isn’t It?” noong high school. Labing-isang taong gulang<br />
ako noon. Nakakatuwa iyon, ang saya ko. Nakasulat sa malayang taludturan, nakilala ko<br />
na mayroon pala akong indayog. Nang mabasa ng mga kaibigan ko, sinabi nila na walang<br />
katuturang tula daw iyon at tinawag ko nga na tula ng kawalang katuturan.<br />
(2) Katawa-tawa ang panahong kinalakhan ng henerasyon ko sa Tsina. Hindi<br />
naapektuhan ng Rebolusyong Pangkultura ang tadhana namin. Wala noong<br />
consumerismo na tutukso sa aming mga hangarin, ni hahamon na paninindigan namin<br />
sa Sosyalismo. Dapat kaming maging Spartan. Dapat makakuha kami ng mataas na grade<br />
para makapasok sa magandang eskuwela.<br />
(3) Alam naming lahat na ang mga senior student sa eskuwela namin na nakatira sa<br />
dorm ay lumalabas sa kalsada kapag oras nang patayin ang mga ilaw para makapagaral sa ilalim ng poste. Marami kang hahangaan doon. May isa akong kaklase na<br />
makapagrerecite nang paabante at paatras sa buong nobelang Water Margin. Marunong<br />
magkaligrapiya at magpiano ang isa kong pinakamatalik na kaibigan sa klase, kaya<br />
kung maglalakad siya at maramdamang hindi tama ang lakad niya, babalik siya sa<br />
pinanggalingan sa paniniwalang “practice makes perfect”.<br />
(4) Pagkatapos ng klase, magkasama kaming maglalakad papuntang bus stop; at ang<br />
tagal-tagal naming makarating sa bus. Paulit-ulit naming iwinawasiwas pataas ang aming<br />
kanang kamay dahil baka mahulog ang iniimagine naming relo. Noon nadevelop ang<br />
ilang kakatwang manerismong dala ko pa hanggang ngayon. Ang maganda nito, hindi<br />
ako ngayon nahihirapan sa ginagawang rebisyon ng mga sulat dahil sa munting ehersisyo<br />
ng pagpapabalik-balik-lakad na ginagawa ko noon sa Beijing.<br />
(5) Marami akong isinusulat at binabasa habang nagkaklase – sa ilalim ng desk. Pag-uwi,<br />
sumasakay ako sa swing sa laguwerta namin. Ganoon ko pinananatili ang nararamdamang indayog para sa aking malayang taludturan. Noon ako nag-umpisang mangarap<br />
na maging makata at pintor balang araw.<br />
(6) Nang matapos sa junior high school, na halos kasunod ng EDSA Revolution sa Filipinas, bumalik na kaming mag-anak sa eskuwela. Hanggang kunin ako ng ICM sisters ng St.<br />
Theresa’s College. Nailathala naman ako sa student page ng World News, pahayagang<br />
broadsheet ng komunidad Tsino sa Filipinas. Pagkatapos, nagtrabaho ako bilang isa sa<br />
mga translator ng balita sa diyaryong iyon, nag-atubili, at huminto. Pero nalatha pa rin<br />
ako; nagkaroon ng promoter ng mga trabaho o sa literary page, sa katauhan ng isang<br />
makata-photographer-businessman, si G. James Na.<br />
<br />
(7) Nag-umpisa akong dumalo sa workshop ng tula sa Filipino, na ginaganap sa Adarna<br />
House, tagapaglathala ng mga aklat pambata. Pagkatapos sa Rio Alma Poetry Clinic,<br />
natanggap akong kasapi ng LIRA, isang grupo ng mga kabataang makata sa Filipino.<br />
Ako ang pinakabata noon. Iniindex ko pa ang mga salita noon sa diksyunaryong Tagalog<br />
para makapagtugma, dahil wala naman akong makitang rhyming dictionary sa Filipino.<br />
Kadalasan ay nagsusukat ako ng pantig para mabawasan ang mga mali ko sa wika.<br />
(8) Nang panahong iyon, nagsusulat pa ako sa Tsino habang nag-aaral ng Filipino. Samantala, binabasa ko sa pagitan ng mga linya ang mga liham na natatanggap ko mula Tsina.<br />
(9) Katagalan, matagal na matagal, pagkatapos ng crackdown sa Tian An Men, ipinadala<br />
sa akin ng kaklase ko sa high school ang librong Tuanang Singsing na Luntian na inilathala<br />
ng Palimbagan ng Beijing. Kalipunan iyon ng mga sanaysay na isinulat ng mga freshman<br />
ng Unibersidad ng Peking noong magtraining military sila sa Kampo Shijachuang bago<br />
pasimulan ang kanilang regular na klase sa kampus.<br />
(10) Isinulat sa akin ng kaibigan kong may artikulo sa libro: “Ipinakikita ng librong ito, sa<br />
napakatanging punto de bista, ang buhay namin noong mismong taong iyon, at mararanansan mo dito ang pagsasama ng paglikhang pampanitikan at propagandang<br />
pampolitika, lalo na sa military.”<br />
(11) Naniniwala ako na nalampasan nang maluwalhati ng lahat ng kaibigan ko sa Tsina<br />
ang 1989. Freshman ako sa kolehiyo sa UP Baguio nang maganap ang crackdown.<br />
Huminto ako ng pagpapalathala sa World News matapos makitunggali sa isang huling<br />
sanaysay at ilang tula sa Tsino. Pagkatapos, ipinasiya kong hindi na ako taga-Tsina, hindi<br />
ko na wika ang Tsino.<br />
(12) Doon natapos ang isang panahon.<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-69739897848189447102013-02-28T02:46:00.000-08:002013-02-28T12:56:46.686-08:00NAPAGAWI AKO SA MABABANG PAARALAN ni Lamberto E. Antonio<br />
Napagawi ako sa mababang paaralan<br />
Na dating karnabal ng kambing, baboy at kalabaw,<br />
At dating kubeta ng ilang kababaryo<br />
Pag bakasyon grande o Sabado’t Linggo.<br />
Di na ito ang ilang tiwangwang na kuwartong may tapal<br />
Na sawali’t atip na kugong butas-butas, na ang klaseng<br />
Nagdidiskas ng Pepe en Pilar at gudmaners<br />
Ay tanaw na tanaw ng mga sabungerong naglalakad.<br />
Ngayon, may arko nang bakal at alambre ang geyt;<br />
May bakod na pader, magarang plagpol, entablado’t<br />
Basketbolkort na kainauukitan ng nagdudumilat na<br />
“Donated by Gov. Mokong delos Oros” at ng<br />
“Alay nina Don at Dona Pilipito Palapatok.”<br />
Sa sementadong saydwok, sa pasimano’t haligi ng munting pasilyo<br />
At ibabang panig ng kongkretong dingding, kundi nakapila<br />
Ay nagsisiksikan ang mga pangalang karamiha’y<br />
Patrong taga-ibang bayan: ilan dito’y mga nakaklaseng<br />
Kabisote, mapangopya, tugain, nakalasprend o naiihi<br />
Sa salawal sa pagkuha ng test –<br />
Kundi may DR. o ENGR., may ATTY.<br />
Bawat pinto, may karatula ng ngalan ng guro –<br />
Narito pa rin si Mrs. Monay na mahilig manghinuli,<br />
Si Mr. Pangan na laging ngumangata ng babolgam.<br />
Sa likod ng gusali, ang marikotitos na letering<br />
Ng pagdiskarte sa babae’y nabasa ko sa haligi ng wari’y<br />
Narseri; sa mga puno ng papayang bunga’y tambulukan;<br />
Sa tambak na retasong mga tabling may bakas ng anay.<br />
Komo nabakante ako sa pandadayuhan bilang karpintero,<br />
Naawitan akong gumawi sa mababang paaralang<br />
Nagpautang sa akin noon ng musmos na karansan;<br />
Kasama ang aking martilyo, lagari’t radela’y nagpaunlak ako:<br />
Wika nga’y ito lang ang kaya kong paraan ng paglingon<br />
Sa pinanggalingan (na di ko napuspos nang mahinto ako’t<br />
Maulila sa mga magulang). Gumawi ako<br />
Rito para atipan at palitadahan ang mga komportrum,<br />
Dahil nakabingit na naman ang pasukan –at para maiyukit ko,<br />
Kahit papa’no, ang aking pangalan.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-74562355296294377972013-02-28T02:45:00.001-08:002013-02-28T12:57:22.952-08:00MGA ALAMAT NI JOSE RIZAL- Kabanata 3, El Filibusterismo ni Jose Rizal<br />
Pumapasok na nga noon sa lawa ang bapor at tunay na napakaringal ang tanawing<br />
tumambad sa kanilang paningin. Humanga ang lahat. Sa harap, nakalatag ang kaakitakit na lawa, naliligid ng luntiang pampangin at asul na bundok, kahawig ng isang<br />
napakalaking salamin na may kuwadrong esmeralda at sapiro upang masalaminan ng<br />
langit. Sa kanan, nakalatag ang mahabang pampangin, lumilikha ng mga look na may<br />
kaaya-ayang kurba. At doon sa malayo, may kalabuan ang kawit ng Sugnay. Sa dakong<br />
likuran ng harap, maharlikang nakatindig ang Makiling, mahirap limutin, napuputungan ng maninipis na ulap. At sa kaliwa, ang pulo ng Talim, ang Susong Dalaga na may<br />
malalambot na kunday at nagpapatunay sa pangalan nito.<br />
Isang sariwang simoy ang buong tamis na kumulot sa malawak na mukha ng lawa.<br />
“Siya nga pala, Kapitan,” ani Ben Zayb na lumingon, “alam ba ninyo kung sang<br />
dako ng lawa namatay ang isang nagngangalang Guevarra, Navarra o Ibarra?”<br />
Tumingin ang lahat sa Kapitan maliban kay Simoun na bumaling sa ibang dako<br />
upang hanapin ang kung ano sa pampangin.<br />
“Oo nga!” ani Donya Victorina. “Saan Kapitan? May Naiwan bang palatandaan sa<br />
tubig?”<br />
Ilang ulit kumindat ang butihing ginoo, bilang patunay ng kaniyang pagkaligalig .<br />
Ngunit nang makita niya ang samo sa mga mata ng lahat, lumapit nang ilang hakbang<br />
sa dulo ng bapor at sinuri ang pampangin.<br />
“Tumingin kayo doon,” aniya sa tinig na halos hindi marinig pagkatapos matiyak<br />
na walang ibang tao sa malapit. “Sang-ayon sa kabo na namahala sa pagtugis, nang<br />
makita ni Ibarra na mapipikot siya, tumalon siya mula sa bangka doon sa malapit sa<br />
kinabutasan at, sumisid nang sumisid sa gitna ng dalawang tubig, tinawid ang distansiyang mahigit dalawang milya, at sinasalubong ng punglo tuwing lilitaw ang ulo upang<br />
huminga. Sa banda pa roon siya nawala sa kanilang paningin at sa malayo-layo pa,<br />
malapit sa pampang may nakita silang tila kulay dugo…At iyon na nga! Labintatlong<br />
taon na ngayon, walang labis walang kulang nang maganap ito.”<br />
“Samakatwid, ang kaniyang bangkay?…” Tanong ni Ben Zayb<br />
“Ay kapiling na ng bangkay ng kaniyang ama,” tugon ni Padre Sibyla. Hindi ba’t isa<br />
rin itong filibustero, Padre Salvi?”<br />
<br />
“Napakamurang mga libing, hindi po ba, Padre Camorra?” tanong ni Ben Zayb.<br />
Lagi kong sinasabi na isang filibustero ang ayaw magbayad para sa mariringal na<br />
libing,” sagot ng tinukoy habang tumatawa nang buong saya.<br />
“Pero, ano ang nangyayari sa inyo, Senyor Simoun?” Tanong ni Ben Zayb, nang<br />
mapansing walang tinag at buong lalim na nagninilay ang alahero.<br />
“Nahihilo ba kayo, kayo na isang biyahero! At sa sampatak na tubig tulad nito?”<br />
“Ang masasabi ko sa inyo,” wika ng Kapitan na tinubuan na ng pagmamahal sa pook<br />
na iyon. “Huwag ninyo itong tawaging sampatak na tubig. Higit na malaki ito kaysa alinmang lawa sa Suiza at malaki pa kahit pagsamahin ang lahat ng lawa sa Espanya. Marami<br />
na akong nakitang matandang marino na nalula dito.”<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><i>Pp 21-23 Kabanata 3 ng El Filibusterismo, Mga Alamat</i></span><br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713757462023921599.post-53156621411863562052013-02-28T02:44:00.001-08:002013-02-28T12:57:40.664-08:00ALAMAT NG WALING-WALING<br />
Noong unang panahon sa isang kahariang matatagpuan sa may dagat ng Mindanao,<br />
may isang makisig at matapang na sultang nagngangalang Rajah Solaiman. Dahil sa<br />
kaniyang galing at tapang sa digmaan siya’y nakilala bilang isang kilabot sa iba’t ibang<br />
kaharian. Pinaniniwalaang nasa kaniyang pag-aari ang isang mahiwagang sundang, ang<br />
Sundang Lenantatyon. Ibinigay ito kay Solaiman ni Bal-Lido, ang diyosa ng digmaan.<br />
Ipinagkaloob ito sa kaniya dahil sa mahusay niyang taktika sa pakikipagdigma. Malaki ang<br />
pasasalamat sa kaniya ng mga taga-Mindanao dahil sa patuloy na pagtatanggol ng Rajah.<br />
Isa sa mga digmaang kinasangkutan ng Rajah ang digmaan sa Seta Tem-mon.<br />
Nagwagi siya sa labanang ito, subalit iyon lamang ay naging posible sa tulong ni BalLido. Sa labanang ito siya niregaluhn ng sundang. Subalit bago pa man ito napasakaniya,<br />
dumaan muna siya sa isang pagsubok.<br />
“Kunin mo ang itak,” sabi ni Bal-Lido. Sa pagtingala ni Solaiman nakita niya ang<br />
isang lumulutang na itak. “Gamitin mo iyan at putulin mo ang iyong kaliwang braso,” Di<br />
nagdalawang-isip si Solaiman, sa utos ng diyosa ay kinuha niya ang espada at iniakmang<br />
puputulin ang kaniyang sariling braso. Sa pagtama ng itak sa kaniyang braso nagulat<br />
na lamang siya nang mapansing walang dugong dumanak ni balat na napilas mula sa<br />
kaniyang katawan.<br />
“Mula sa puntong ito Solaiman, hindi ka na magagalaw ng kahit anong sandata<br />
pa man.” Sabi ni Bal-Lido. “Ikaw ay papanaw lamang sa aking utos, sa oras na iyon<br />
siguraduin mong isusuko mo ang ibinigay kong sundang sa lugar na ito. Kung hindi ka<br />
makararating, siguraduhin mong may isang taong mapagkakatiwalaang magbabalik ng<br />
sundang sa akin.”<br />
Kung gaano kabagsik si Solaiman sa digmaan, ganoon rin siya kabagsik sa pag-ibig.<br />
Dahil sa ganitong katangian, kinamumuhian at kinatatakutan siya hindi lamang ng<br />
kaniyang mga kaaway kung hindi pati na rin ng kaniyang mga tagasunod. Sa mga kalye<br />
pa lamang, rinig na ang mga bulungan ng mga tao. Umaalingawngaw ang mga babala sa<br />
lahat ng sulok ng kaharian, “Itago ang asawa’t mga anak na babae dahil si Solaiman ay<br />
paparating.”<br />
Nag-uumapaw na ang mga babae sa harem niya subalit, hindi pa rin siya tumitigil sa<br />
pangongolekta nito. Para sa isang maharlikang tulad niya, walang dalang bigat ang naguumapaw na babae sa kaniyang buhay. Kung may isang aalis, may tatlong darating, kung<br />
gaano siya kahusay sa paggamit ng kaniyang sundang, tila mas matalim ang kaniyang<br />
mga salita pagdating sa pag-ibig.\Sa dulo ng kaniyang kaharian, may naninirahang isang mangingisda. Kasama nito ang<br />
kaniyang anak na babae sa bahay na siyang nag-aalaga sa kaniya.<br />
Isang tapat na tagapaglingkod ang mangingisdang ito kay Rajah Solaiman. Subalit,<br />
dahil sa pag-aalala sa posibleng kahinatnan ng kaniyang anak, itinago niya ito sa gitna ng<br />
gubat. Umaasang walang mga matang makatatanaw sa kaniyang anak, lalo pa ang mga<br />
mata ni Rajah Solaiman. Alam niyang hinding hindi siya makatatanggi sa kung ano mang<br />
sabihin ng kaniyang Rajah.<br />
Tumira si Waling-Waling sa itaas ng isang punong lauan. Napaliligiran ito ng mga<br />
ilang-ilang at ilang halamang gubat. Walang nakaaalam ng paraan upang makaakyat<br />
dito kung hindi ang mapag-arugang mangingisda lamang. Pati ang mga pagbisita<br />
niya ay planadong-planado. Sa umaga, siya’y nagdadala ng pagkain at sa gabi nama’y<br />
sinisiguradong ligtas at maayos ang kaniyang anak.<br />
Isang di pangkaraniwang kagandahan nga talaga itong si Waling-Waling. Singkinis<br />
ng sutla ang kaniyang balat, singdilim ng uling ang buhok, ang kaniyang mga pisngi ay<br />
parang dinampian ng rosas, mga matang sing tingkad ng mga alitaptap sa gitna ng dilim,<br />
at ang kaniyang mga pilik mata’y tila mga alon sa pagkakurbada. Madali sana para sa<br />
dalaga ang ipakasal sa kahit na sino kung isa lamang siyang dugong-maharlika. Subalit,<br />
nagiging mahirap ang lahat dahil isa lamang siyang pangkaraniwang mamamayan.<br />
Isang araw habang nangangaso si Solaiman sa gubat, napansin niyang may isang<br />
tirahan sa itaas ng mga puno. Sa gitna ng mga puno, nasulyapan niya ang bahay ni<br />
Waling-Waling. Sa kaniyang paglingon nakita nito ang isang kakaibang kagandahang<br />
noon pa lamang niya nakita.<br />
Napasigaw si Rajah Solaiman, “Sino ang ama mo? Sigurado akong itinatago ka<br />
lamang niya sa akin!” Hindi sumagot sa Waling-Waling sa takot na baka kung anong<br />
gawin ng Rajah sa kaniyang ama.<br />
Sa kaniyang pagtulog, nanaginip ang mangingisda ng mga karimarimarim na ideya.<br />
Nang magising ito mula sa masasamang panaginip, kumaripas siya ng takbo upang<br />
tunguhin ang tirahan ni Waling-Waling sa gubat. Laking gulat niya nang maabutan niya<br />
ang isang nagngingitngit na Rajah.<br />
“Paano mo nagawang itago sa akin ang isang nilalang na singganda ng iyong anak?<br />
Sabihin mo sa kaniyang bumaba upang makita ko siya ng mas maayos.” Utos ng Rajah sa<br />
mangingisda. “Gawin mo ito kung ayaw mong mahati ng aking sundang.”<br />
<br />
Sa utos ng kaniyang ama, bumaba naman si Waling-Waling. Nang umabot siya sa<br />
kalahati ng puno, nadampian siya ng ilaw mula sa buwan na lalong nagbigay liwanag sa<br />
kaniyang ganda. “Hindi kita papatayin,” sabi ni Solaiman sa mangingisda, “subalit, nais<br />
ko sanang pakasalan ang iyong anak. Ipinapangako kong pakakawalan lahat ng babae sa<br />
aking harem at siya ang gagawin kong asa…”<br />
Bago pa man tuluyang matapos ni Solaiman ang kaniyang sasabihin at bago pa<br />
man makababa si Waling-Waling, nanigas ang katawan ng Rajah at ng mangingisda.<br />
Isang liwanag ang bumalot sa buong gubat. Nakita nila ang isang imahen na papaliit<br />
nang papaliit. Ang dating katawan ni Waling-Waling ay tila sumabit sa mga sanga ng<br />
puno. Habang paunti-unting nawala ang liwanag tila naging mas malinaw sa dalawa<br />
ang imahen ng isang bulaklak. Isang bulaklak na may lila’t pulang batik sa kaniyang mga<br />
talulot.<br />
Hindi sila makapaniwala sa kanilang nasaksihan subalit, walang nagawa si Solaiman<br />
at ang mangingisda. Pagbalik sa palasyo, inatasan niya ang mga kawal niya na kumuha ng<br />
bulaklak ng Waling-Waling sa gubat at ipalamuti ito sa mga puno sa harapan ng palasyo.<br />
Isang pag-alaala sa mga pag-ibig na sana’y maabot na niya.<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><i>Pp 49-53 The Legend of the Waling-Waling ni Gaudencio V. Aquino</i></span><br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16737293314902494448noreply@blogger.com3